Menu
اوﻟﯿﻦ ﺷﺮط اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮوﯾﺞ و ﭘﺮوﭘﺎﮔﺎﻧﺪ ﻫﺮ ﻣﻘﺼﻮدي ﭘﻮل اﺳﺖ. ﻫﺮ وﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي ﺑﺮاي
ﻣﻘﺼﻮدي دور ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻧﻘﺸﻪ اي ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻤﻘﺼﻮد ﺧﻮد ﻃﺮح ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﻨﺪ، اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺟﻠﺐ
ﻧﻈﺮ آﻧﺎن را ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎﻟﯽ آﻧﺴﺖ، ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻮري ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آوري ﻣﺼﺎرف ﻻزﻣﻪ ﺑﺮاي ﻣﻘﺼﻮد
ﺧﻮد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﻨﺪ. اﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮد اﯾﻦ اﺷﺨﺎص ﻓﺮوش ﻣﺘﺎﻋﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﻮل ﺑﺮاي ﺗﻮزﯾﻊ اﻋﻼن و ﻣﺼﺎرف دﯾﮕﺮ
ﻻزﻣﺴﺖ. اﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻓﮑﺎر و ﺧﯿﺎﻻت و ﯾﺎ ﻋﻘﯿﺪه ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﻮل ﺑﺮاي ﻃﺒﻊ و ﻧﺸﺮ ﮐﺘﺐ و
ﻣﺠﻼت و رﺳﺎﻻت ﻣﻮرد اﺣﺘﯿﺎج اﺳﺖ. اﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدن ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﻮل ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ اﺳﻠﺤﻪ و
ﺗﺠﻬﯿﺰات ﺟﻨﮕﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻤﺼﺮف ﺑﺮﺳﺪ. ﭘﺲ ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻫﺮ ﻣﻘﺼﻮدي ﺑﺘﺼﺪﯾﻖ ﻋﻤﻮم، ﭘﻮل از اوﻟﯿﻦ
اﺣﺘﯿﺎﺟﺎت و ﻟﻮازم اﺳﺖ. ﺑﺪون ﭘﻮل ﻫﯿﭻ اﻗﺪاﻣﯽ ﻧﺸﺪه و ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ
ﭘﻮل ﻣﯿﺘﻮان ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﺮ ﻣﻨﻈﻮري را اﻧﺠﺎم داد.
دوﻣﯿﻦ ﺷﺮط اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺮ ﻗﺴﻢ ﭘﺮوﭘﺎﮔﺎﻧﺪ ﻣﻘﺮون ﺑﻤﻮﻓﻘﯿﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻً رﯾﺎﮐﺎري، دروغ، اﻏﺮاق و
ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺑﯽ اﺳﺎس اﺳﺖ. ﻣﺜﻼً ﻻزم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺟﻨﺲ ﻣﺰاﯾﺎ و ﻣﺤﺴﻨﺎت زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﺟﻨﺲ ﺧﻮد
ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد، ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﺪ ﻋﻘﯿﺪه اي را ﺗﺮوﯾﺞ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻗﺒﻮﻻﻧﯿﺪن ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺧﻮد
ﺑﻤﺮدم ﻫﻤﻮاره ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ آﻧﻬﺎ را ﺑﺰرگ و ﻣﻬﻢ ﺟﻠﻮه دﻫﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻻزم اﺳﺖ ﺧﺒﻄﻬﺎ و
اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻋﻘﯿﺪه ﺧﻮد را ﺣﺘﯽ اﻻﻣﮑﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺷﻤﺮده و ﺣﺘﯽ در ﻣﻮﻗﻊ ﻟﺰوم ﻣﻨﮑﺮ آﻧﻬﺎ ﮔﺮدد و ﺑﻌﺒﺎرت
دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ اذﻫﺎن را راﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﺧﻮد ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺳﺎزد. ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت و ﺗﺮوﯾﺞ در زﻣﺎن
ﺟﻨﮓ رواﺟﯽ ﺑﺴﺰا دارد و اﯾﻨﻤﺴﺌﻠﻪ ﺑﻘﺪري ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻬﻢ آن ﺑﺮاي ﻣﺮدﻣﺎن اﻣﺮوزه ﻧﻬﺎﯾﺖ درﺟﻪ
آﺳﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ درﺟﻪ رواج ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت را در ﺟﻨﮓ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ درك ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در ﻣﻮﻗﻌﯿﮑﻪ دوﻟﺖ اﺗﺎزوﻧﯽ
اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎزه داﺧﻞ در ﺟﻨﮓ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻧﮕﺎرﻧﺪه ﻧﻄﻖ ﺷﺨﺼﯽ را ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ
اﺗﺎزوﻧﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد، ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ دو ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ در ﮐﺎﻧﺎدا ﻣﺮﯾﻀﺨﺎﻧﻪ اي ﺑﺎزدﯾﺪ ﻧﻤﻮده و در آﻧﺠﺎ
از ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه اﻟﯽ دوﯾﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﻃﻔﻞ ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ را دﯾﺪه ﮐﻪ دﺳﺘﻬﺎي ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﻬﺎﺟﻢ
ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ ﭘﯿﺶ از آن از اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺣﮑﺎﯾﺎت زﯾﺎد ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم، اﻣﺎ در اﯾﻨﻤﻮﻗﻊ ﺷﺮح آن ﻓﺎﺟﻌﻪ
اﺳﻔﻨﺎك را از دﻫﺎن ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﯿﻨﯽ ﺑﻮده ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم و دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﻢ ﺟﺎي ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺒﻮد.
اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺟﻨﮓ ﺑﭙﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ، ﻣﻮﺿﻮع ﻗﺪري روﺷﻨﺘﺮ ﮔﺸﺖ، زﯾﺮا آﻧﻮﻗﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻧﺎت و
دﻋﺎوي ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮد. اﺑﺘﺪا ﻟﻠﻮﯾﺪ ﺟﻮرج رﺋﯿﺲ اﻟﻮزراي اﻧﮕﻠﯿﺲ در آﻧﻤﻮﻗﻊ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ
ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮد او ﺳﻔﺮﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي ﺑﻔﺮوﻧﺖ ﻫﺎي ﺟﻨﮓ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻧﻤﻮده و ﺑﺴﯿﺎر در ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن اﻃﻔﺎل
دﺳﺖ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪه، ﻣﻌﻬﺬا ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﯾﮏ ﻃﻔﻞ دﺳﺖ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﺲ از آن ﺧﻮد
ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﻫﺎ ﺑﺸﺮح ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﮐﺎردﯾﻨﺎل « ﻣﺮﺳﯿﺮ » ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﺷﻬﺎدت ﻧﺎﻣﻪ اي ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ در آن
اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ وي در ﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ اداﻣﻪ داﺷﺖ، در ﻓﺮوﻧﺖ ﻫﺎي ﺟﻨﮕﯽ
ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ و اﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﺮوﺣﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﯿﺮ و ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮده و او ﻫﻢ ﯾﮑﻨﻔﺮ ﻃﻔﻞ دﺳﺖ ﺑﺮﯾﺪه
ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﺘﺪرﯾﺞ ﺑﺮ اﻫﺎﻟﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﺴﻠﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﺮوﭘﺎﮔﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ
دﺷﻤﻦ ﭘﻮل ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮐﺎر ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ، ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ داده اﻧﺪ !
ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻣﺮدم ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﯾﮑﯽ از ﻣﻤﺎﻟﮏ اروﭘﺎ اداره اي ﺑﻨﺎم اداره ﻣﺮﮐﺰي
ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت ﯾﺎ ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ دروغ ﺳﺎزي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﻧﻘﺎش و ﺣﺠﺎر و اﻣﺜﺎل آن
در اﯾﻦ ﻣﺆﺳﺴﻪ اﺳﺘﺨﺪام ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ زﻧﺎن و ﮐﻮدﮐﺎن را ﺑﺎ ﺑﺪﻧﻬﺎي ﻣﺠﺮوح و ﭘﺎره ﭘﺎره و
ﭼﺸﻤﻬﺎي ﮐﻨﺪه و ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﭼﺎك ﭼﺎك ﺑﺴﺎزﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﻋﮑﺲ اﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﺮاي
ﻧﺸﺎﻧﺪادن اﻋﻤﺎل وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ دﺷﻤﻨﺎن آﻧﻬﺎ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﺴﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺸﺎرات و ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت اﯾﻦ ﺑﻮد
ﮐﻪ اذﻫﺎن ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺮدم ﺑﻘﺪري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻠﺖ ﻣﺸﻮب ﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻠﺖ در ﻧﻈﺮ آﻧﺎن از وﺣﺸﯿﺘﺮﯾﻦ
اﻗﻮام اروﭘﺎ ﺑﺸﻤﺎر آﻣﺪ و ﻋﻤﻮم ﻣﻠﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻔﺮي ﺑﯽ اﻧﺪازه ﭘﯿﺪا ﻧﻤﻮدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ
ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ در ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت از دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد ﻋﻘﺐ ﻧﻤﯿﻤﺎﻧﺪ. آري، ﺑﺜﺒﻮت رﺳﯿﺪه ﮐﻪ دروغ ﯾﮑﯽ از
ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ وﺳﺎﺋﻞ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت و ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ اﺳﺖ، ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺮدم ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺟﻨﮕﯽ ادﻣﻪ
داده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ اﺗﮑﺎي آن ﺑﺪروغ ﺑﺎﺷﺪ و راﺳﺘﯽ ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎن ﻗﺮون آﺗﯿﻪ
ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﯾﻨﻤﺮدم ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﻔﺎت ﻓﺎﻇﻠﻪ و ﻣﺤﺴﻨﺎت و ﻣﺰاﯾﺎي دﺷﻤﻦ از ﻧﻈﺮ ﻋﺎﻟﻤﯿﺎن ﻣﺴﺘﻮر
ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻧﻮاﻗﺺ و ﻣﻌﺎﯾﺐ دﺷﻤﻦ ﮔﻮﺷﺰد ﺧﺎص و ﻋﺎم ﺷﺪه و در اﻧﻈﺎر ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮه ﮔﺮ ﮔﺮدد. از
ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻌﺎﯾﺐ و ﺑﺪﯾﻬﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﭼﮏ ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪه و ﯾﺎ اﺻﻼً ﺑﮑﻠﯽ اﻧﮑﺎر
ﮔﺮدد، وﻟﯽ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺑﺤﺪ اﻏﺮاق ﺑﺰرگ و ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮔﺮدد، در اﯾﻨﻤﻮرد ﺧﻮب ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه
ﮐﻪ « اوﻟﯿﻦ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ راﺳﺘﯽ اﺳﺖ. »
ﺳﻮﻣﯿﻦ راه ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً در اﻣﻮر ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﭘﻠﺘﯿﮑﯽ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪن ﺑﻘﻮه ﺟﺒﺮﯾﻪ اﺳﺖ.
ﺑﺘﺠﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﻣﻠﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﮑﻪ رﺷﻮء ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮد را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و اﻗﺎﻣﻪ دﻋﺎوي و دﻻﺋﻞ و
اﻧﺘﺸﺎر ﻣﻘﺎﻻت ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﻧﯿﻔﺘﺪ، ﻗﻮه ﺳﺮﻧﯿﺰه و ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺗﻨﻬﺎ وﺳﯿﻠﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺼﻮد اﺳﺖ. از ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ
ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﻮاره ﻣﯿﮑﻮﺷﻨﺪ ﺑﺮ ﻗﻮه ﺣﺮﺑﯿﻪ و آﻻت ﻧﺎرﯾﻪ ﺧﻮﯾﺶ اﻓﺰوده و ﺣﺘﯽ اﻻﻣﮑﺎن آﻧﻬﺎ را ﺗﮑﻤﯿﻞ
ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﺑﺮ دوش ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺷﺪه و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻣﻠﻞ دﻧﯿﺎ
ﺑﺮاي ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎر در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻠﻞ ژﻧﻮ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪه اﻧﺪ.
در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﻋﻤﻮﻣﺎً اﯾﻦ اﺻﻄﻼح ﻣﺘﺪوال اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ: « اﮔﺮ ﻓﻼن ﻓﻼﻧﮑﺎر را ﻧﮑﺮد، ﺑﺎﯾﺪ
او را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻘﺒﻮل آن ﻧﻤﻮد ». و ﺣﺘﯽ در ﻋﺎﻟﻢ روﺣﺎﻧﯽ و ﻣﻌﻨﻮي ﺑﺴﯿﺎر اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺸﻤﺸﯿﺮ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪه و ﺑﻘﺘﻞ آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو ﻋﻘﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪه ﻣﺒﺎدرت ﻧﻤﻮده اﻧﺪ. ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ
ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﺪوال و راﯾﺞ اﺳﺖ، ﻣﻌﻬﺬا اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه اي ﮐﻪ اﺳﺘﻘﺮار ﺻﻠﺢ از ﻣﺤﺎﻻت ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﻧﯿﺰ رواﺟﯽ ﺑﺴﺰا
دارد و آﺧﺮﯾﻦ ﺗﺸﺒﺚ و وﺳﯿﻠﻪ اي ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﻠﺖ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و اﻧﺠﺎم ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد در ﻧﻈﺮ دارد، ﺟﻨﮓ
اﺳﺖ. ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻗﺪام ﺑﺠﻨﮓ ﺧﻄﺎي ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ، وﻟﯽ ﻋﻠﯽ اﻟﻌﻤﻮم ﺟﻨﮓ را ﺑﺎﻗﺘﻀﺎي
زﻣﺎن ﻻزم و ﻣﻔﯿﺪ ﻣﯿﺪاﻧﻨﺪ.
ﭘﺲ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﻮل و ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت و ﭘﯿﮑﺎر وﺳﺎﺋﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻬﺮ ﻣﻘﺼﻮدي
ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده واﻗﻊ ﻣﯿﺸﻮد. ﺣﺎل ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎر و ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا از ﮐﺪام ﯾﮏ از اﯾﻦ ﺳﻪ وﺳﯿﻠﻪ
ﻣﯿﺘﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد؟ آﯾﺎ ﺟﺎﯾﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ﯾﺎ از ﯾﮑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ﯾﺎ از ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ وﺳﺎﺋﻞ
اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﻨﯿﻢ؟
ﺧﻮﺑﺴﺖ اول ﻗﺪري ﺗﻌﻤﻖ ﮐﺮده ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف آﻣﺎل و اﯾﺪه آل ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎر ﺧﺪا
ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ آﻧﺮا ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا ﻧﺎﻣﯿﺪه، ﺑﺮﺗﺮي و رﺟﺤﺎﻧﯽ ﺑﺮ اﯾﺪه آﻟﻬﺎي دﯾﮕﺮ دارد ﯾﺎ ﻧﻪ؟ واﮔﺮ دارد ﻣﯿﺰان
رﺟﺤﺎن آن ﭼﯿﺴﺖ؟ از ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ و از ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ اﯾﻦ اﯾﺪه آل از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﯾﺪه آﻟﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ
و ﺧﯿﺎل ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن و ﻓﺎﺗﺤﯿﻦ ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﺑﺨﻮد ﻣﺸﻐﻮل داﺷﺘﻪ. اﮐﻨﻮن اﺑﻌﺎد ﺛﻼﺛﻪ ﯾﻌﻨﯽ وﺳﻌﺖ و
ﻃﻮل و ﻋﻤﻖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺴﯿﺢ را ﺳﻨﺠﯿﺪه و آﻧﺮا ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﻠﻄﻨﺘﻬﺎي ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯿﻨﻤﺎﺋﯿﻢ. اوﻻً ﻋﺮض و
وﺳﻌﺖ اﯾﻦ ﻣﻠﮑﻮت از ﺗﻤﺎم ﺳﻠﻄﻨﺘﻬﺎي ﻋﺎﻟﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ، زﯾﺮا ﺣﺪ و ﺣﺼﺮي ﻧﺪارد و ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻤﯿﻊ ﺳﮑﻨﻪ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﻣﺎ اﺳﮑﻨﺪر ﻣﻘﺪوﻧﯽ را از ﻓﺎﺗﺤﯿﻦ ﺑﺰرگ داﻧﺴﺘﻪ و ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺟﺎه ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ او را در ﻧﻈﺮ
آورده و ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ وي آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ: « اﻓﺴﻮس ﮐﻪ دﻧﯿﺎي دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ آﻧﺮا ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻢ! » وﻟﯽ
اﺳﮑﻨﺪر ﺑﺎ آﻧﻬﻤﻪ ﺷﻬﺮت و ﻣﻌﺮوﻓﯿﺖ ﺧﻮد ﭘﯿﺶ از ﯾﮏ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﮐﺮه زﻣﯿﻦ را ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻨﻤﻮده ﺑﻮد. ژوﻟﯿﻮس
ﻗﯿﺼﺮ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﺎﺗﺤﯿﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺸﻤﺎر اﺳﺖ و ﯾﺎران و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﮔﻤﺎن ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺑﺮ ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ
ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﺋﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺘﺼﺮﻓﺎت او ﻋﺒﺎرت از ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻮﭼﮑﯽ از اروﭘﺎ و ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮي از
آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺟﺰﺋﯽ اراﺿﯽ از آﺳﯿﺎ ﺑﻮد و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ و ﺟﻨﻮﺑﯽ و اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ
را در ﺣﯿﻄﻪ ﺗﺼﺮف ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺣﺘﯽ ﺑﮑﻠﯽ از وﺟﻮد آن ﺑﯽ اﻃﻼع ﺑﻮد. ﻓﺎﺗﺤﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﭼﻨﮕﯿﺰ ﺧﺎن
اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم آﺳﯿﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ و ﻗﺴﻤﺖ اﻋﻈﻢ روﺳﯿﻪ و ﻧﻮاﺣﯽ ﻏﺮﺑﯽ آﺳﯿﺎ را در ﺗﺼﺮف داﺷﺖ. ﻣﻌﻬﺬا ﺗﺎ
ﻣﻮﻗﻊ وﻓﺎﺗﺶ ﺑﺮ ﯾﮑﺮﺑﻊ ﮐﺮه زﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻤﯿﻨﻤﻮد! اﻣﺎ ﻣﻠﮑﻮت و ﺳﻠﻄﻨﺖ روﺣﺎﻧﯽ ﻋﯿﺴﯽ در ﺗﻤﺎم
ﮐﺮه زﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺎﮐﻦ آﻧﯿﻢ ﺑﺴﻂ و اﻣﺘﺪاد دارد و ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺸﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮده: « در ﺗﻤﺎم ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﺮوﯾﺪ » و ﻧﯿﺰ ﻓﺮﻣﻮده: « ﻫﻤﻪ اﻣﺘﻬﺎ را ﺷﺎﮔﺮد ﺳﺎزﯾﺪ ». ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ را در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﯿﺂورد ﮐﻪ
ﺑﺎﯾﺪ « ﻫﺮ زﺑﺎﻧﯽ اﻗﺮار ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ». از اﯾﻨﺮو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﺮض و وﺳﻌﺖ
ﻣﻠﮑﻮت روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺴﯿﺢ از ﻫﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﭙﺎﯾﺎن ﺗﺮ اﺳﺖ.
ﻃﻮل ﻣﻠﮑﻮت ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﺰ از ﻫﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. وﻗﺘﯽ اﺳﮑﻨﺪر ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ
وﺳﯿﻊ وي ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ، در دم واﭘﺴﯿﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﺸﻮر ﺧﻮﯾﺶ را ﻣﯿﺎن ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ
ﺳﺮدار ﺧﻮد ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻧﻤﻮد. روﻣﯿﻬﺎ ﻓﺨﺮﺷﺎن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﺮ روم ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺑﺪو
ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺗﺎ زﻣﺎن اﻧﻬﺪام آن ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺖ ﻫﺎ ﺑﯿﺶ از ﻫﺰار ﺳﺎل ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﭼﻨﮕﯿﺰ،
ﻣﻤﻠﮑﺖ وي ﺑﻮاﺳﻄﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎت ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﻘﻄﻌﺎت ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺴﯿﺢ ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ،
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻤﺎدر وي ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ: « و او ﺗﺎ ﺑﺄﺑﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و
ﺳﻠﻄﻨﺖ او را ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. » ﭘﺲ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ در ﻃﻮل و دوام ﻧﯿﺰ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ و
ﺑﯿﻬﻤﺘﺎﺳﺖ.
وﻟﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮ از ﻫﻤﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﯿﺴﯽ داراي ﻋﻤﻖ زﯾﺎدي اﺳﺖ، ﯾﻌﻨﯽ در اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﺟﺰو
ﺗﺒﻌﻪ ﻣﻠﮑﻮت روﺣﺎﻧﯽ او ﺑﻮده و ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ. اﺳﮑﻨﺪر، ژوﻟﯿﻮس ﻗﯿﺼﺮ و
ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎن ﻓﻘﻂ از ﺗﺒﻌﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﻮﻗﻊ اداي ﻣﺎﻟﯿﺎت و اﻃﺎﻋﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻘﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﺣﻀﺮت
ﻋﯿﺴﯽ ﻣﯿﺨﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از داراﺋﯽ ﺧﻮد را وﻗﻒ او ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم
ﻫﺴﺘﯽ وﺟﻮد ﺧﻮﯾﺶ را ﻧﺜﺎر ﻗﺪم وي ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. او ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮواﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﯾﮑﺮﺷﺘﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ
ﻇﺎﻫﺮي ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﺎﻻت دروﻧﯽ و روﺣﯿﺎت ﺧﻮد را ﻋﻮض ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه
ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ او را ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﮐﺮام ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ از ﺟﺎن و دل او را دوﺳﺖ
ﺑﺪارﻧﺪ. ﭘﺲ ﻣﻠﮑﻮت و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺴﯿﺢ از ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ از ﺣﯿﺚ ﺑﺴﻂ و ﭼﻪ از ﻋﻤﻖ، ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ
ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﺨﻮد دﯾﺪه اﺳﺖ.